The England Trip: Dag 3

DAG 3 

Vroeg in de ochtend werden we niet wakker door de fluitende vogeltjes of door de geur van versgebakken broodjes en koffie maar door het geluid van een irritante kutwekker. Die hadden we natuurlijk niet voor niets gezet, aangezien we nog maar tot 1 uur in Londen hadden en we nog een bezoekje aan misschien wel het mooiste stadion van Londen open hadden staan. Slaperig strompelde ik naar de douche en niet veel later zaten Rick en ik achter een crappy ontbijt. Slappe niet afgebakken pistoletjes met de keuze tussen jam of smaakloze kaas. Omdat er toch wat naar binnen gestouwd moest worden koos ik voor een broodje en een croissantje kaas. Beiden geen succes maar de jus de orange maakte wat goed.

Na het ontbijt liepen we naar de receptie om te vragen waar Craven Cottage lag en we werden gestuurd naar Parsons Green. Eenmaal daar aangekomen geen bordjes, lichtmasten en we voelden nattigheid. Dat bleek te kloppen want de plaatselijke paki met zn krantenkraampje wist ons te vertellen dat we hier niet moesten zijn, maar bij het volgende station Putney Bridge. Wij vol goede moed daar naar toe en toen we naar beneden liepen kwamen we warempel bordjes tegen met Fulham Football Club. Iets zei ons dat het goed was.

Toch waren de bordjes niet heel duidelijk, want we werden van hot naar her gestuurd. Eerst langs de Theems en weer terug toen door een park en na een kleine twintig minuten spotte Rick lichtmasten. Ik volgde enkele seconden later en we hadden het gevonden. Achter een rugbyveld en direct naast de grootste rivier van Engeland lag het beroemde Craven Cottage. In een mooie rustige omgeving, waar de mensen hun hond uitlieten en er geen bierblikken en kots in de voortuintjes lagen. Toen we de hoek om liepen sloeg mijn hart in ieder geval op hol. Dit was waarom ik hier naar toe was gekomen!

Wat een prachtig stadion. Mooie bakstenen muur, stijlvolle details, piepkleine turnstiles (ingangen) en natuurlijk de Cottage waar het stadion naar is vernoemd. Het nadeel was dat alles goed dicht zat met stevige hekken, waardoor een goed zicht van de binnenkant onmogelijk was. Daarnaast was het jammer dat het naast de Theems ligt waardoor je dus geen rondje om het stadion heen kunt lopen. Maar het stadion was veel te mooi om het daardoor te laten verpesten en dit was mijn stadionhoogtepunt van de trip. Na in de fanshop nog even een mooie Fulham sjaal gescoord te hebben gingen we terug naar het hotel.

We hadden nog een paar uurtjes en we zaten direct naast Stamford Bridge en echte voetballiefhebbers dat we zijn besloten we nog een ronde te doen. De Chelsea superduperubermegaextremefanshopmegastore was nu wel open en we gingen naar binnen. Eén belachelijk grote winkel met moeilijk veel Chelsea spullen. Natuurlijk de welbekende shirts en sjaaltjes, maar ook mokken, sleutelhangers, sloffen, spaarpotten, muismatten, posters etc etc etc. Er liepen ook 7,8 man personeel rond, nee op een pond meer of minder word hier niet neergekeken. Ik schoot m'n camera weer vol en zag later pas dat je geen foto's mocht maken. Maar de Chelsea-kleerkast zei niks, bromde ook niks dus het was goed. Wat mij ook verbaasde is dat er zeker 20/25 kassa's aanwezig waren, het zal dus wel heel druk moeten zijn hier op wedstrijddagen. Ongelooflijk.

Van het kleine sympathieke Fulhamwinkeltje met 2 man personeel naar de Chelsea Megastore. Het is een overgang maar het heeft beiden wel iets. Het is mooi dat je zowat alles kunt kopen van je club wat je wilt en dat die zaken elke dag open zijn. Na het shoppen en het hoogtepunt van de reis zat het er weer op. We gingen naar Kings Cross waar de trein ons mee zou nemen naar East Midlands Parkway om daar de bus weer te nemen naar Hull.

Op het station zelf sla je je toch af en toe voor je hoofd hoe oerstom sommige toeristen zijn. In de rij voor de informatiebalie hebben we serieus enkele minuten achter een Italiaans echtpaar gestaan dat maar niet wilde snappen dat Westminster een station heeft dat Westminster heet en dat je daarvoor de blauwe lijn moest nemen en dat het Londense metrostation met kleurtjes werkte. Echt mijn broek zakte er vanaf.

Daarna ging de reis snel. Een vrouw ging nog heel classic op d'r bek in de treiin en voor we het wisten waren we weer in Hull. Bij de Tesco daar nog een bierproeverij uitgezocht. Newcastle Brown Ale, bananen en honingbier voor op de boot. Uit vooronderzoek bleek dat de taxi's in Hull zeer goedkoop waren, dat bleek te kloppen want voor 7.70 pond werden we naar de terminal gebracht. Goedkoper dan de bustransfer. In onze hut gingen we al snel aan de zuip. Het honingbier was echt ranzig, het smaakte naar 3 weken oude koude thee. Het bananenbier ging nog wel, maar had wel een heel kunstmatig bananensmaakje. Ook geen denderend succes. Het Newcastle Brown Ale smaakte daarentegen erg lekker en was zodoende dan ook snel op.

We begaven ons maar weer naar het balkon om te genieten wat het entertainment vandaag weer te bieden had. Het bleek een Schot die heel bevlogen z'n riedeltje afliep en op het eind van de avond de zang van de steengoede coverband overnam en de lachers en het applaus op zijn hand krijg. Iemand die er wel zin in had, een stuk beter dan op de heenreis in ieder geval. Tussen de Feyenoordsupporters die hier en daar aanwezig waren werd het een heel leuk avondje en belandden we weer vrij laat in het bedje. De trip was over 's ochtend zat C al druk te whatsappen of we nog naar de open dag gingen. Daarover later meer!

Oud logo Chelsea

The cafe at the Cottage, waarschijnlijk niet de Fulham PMDS zuippub

Moeilijk veel shirts en zo liep het nog wel enkele meters door.

De Cottage waarnaar het stadion is vernoemd!

Hier krijg ik toch wel een beetje een harde plasser van! Zie ook de zeer krappe turnstiles.

Hier kon je je Fulham memorabilia kopen.

Nogmaals de Cottage! Met programma voorop.

Opvallend dat David Luiz zich na slechts een halfjaartje al bij de hero's heeft gevoegd. Ik wist dat ie populair was, maar zo populair?

De ingang van de Cottage, geschoten met mobiel door het hek heen. Prachtig en groen tapijt.

John Norman "Johnny" Haynes; 18 jaar gespeeld en nog steeds Fulham recordhouder met 658 wedstrijden (158 goals). Tevens 56 caps (18 goals) voor Engeland, waarvan 22 als aanvoerder. Ook toen Fulham in de tweede divisie speelde bleef hij aanvoerder!

Voorbedrukte shirts in allerlei soorten en maten

Nog maar een oud logo van Chelsea.