Feyenoord - SC Heerenveen

Vooraf deze wedstrijd had ik eigenlijk een gemakkelijke overwinning voor Feyenoord verwacht, omdat het a: thuis was, b: Heerenveen 12 tegengoals in 3 wedstrijden hadden en c: omdat we thuis die prutsers gewoon moeten verslaan! Helaas werd dit een heel andere middag. Ook omdat het weer (28 augustus!) zwaar klote was. Rick en ik waren nog geen 10 seconden uit de auto of we waren al doorweekt. Ook op de brug over het spoor was het letterlijk een waterval. Sommige mensen schuilden dan ook onder die dakjes op die brug, maar wij waren toch al zeiknat waardoor het geen zin meer had.

De rest zat al in vak Z4 te bibberen van de kou en de regen. Pas tijdens de wedstrijd werd het pas een beetje droog en pas tegen het einde van de wedstrijd begon de zon eindelijk te schijnen. Maargoed uiteindelijk kwamen we niet om het weer te beschouwen maar om voetbal te kijken. SC Heerenveen was toch echt de betere ploeg en had de beste kansen. Het duurde dan ook niet lang tot een Narsingh onreglementair ten val gebracht moest worden. Helaas wel in de eigen 16 na een mooie individuele actie en Dost die benutte de strafschop feilloos. Braamhaar je moeder doet iets voor geld, rolde dan ook lekker van de tribunes.

Gelukkig kopte de inmiddels niet meer zo gebeten hond Leroy Fer niet lang daarna een corner overtuigend binnen en stond het weer gelijk. Dit was helaas niet het signaal voor mijn club om door te drukken. Alhoewel er de hele wedstrijd geknokt werd voor elke meter, lukte het niet grote kansen te creëren. Dan hoop je dat in de rust de boel op scherp gezet word en de spelers vol vuur de kleedkamer uit komen, maar dat gebeurde niet. Ook in de tweede helft ging het verder zoals het was. Feyenoord deed z'n best, maar de Friezen deden het beter en kwamen al in de tweede minuut van de tweede helft op voorsprong na een prachtig schot van Assaïdi.

Na dat doelpunt besloten die Pomplebeders hun tijdrekken en gefakete blessures nog langer door te zetten dan in de eerste helft het geval was. Toen Zomer, die dertien in een dozijn speler die de erbarmelijke Heerenveen verdediging moet gaan leiden of zoiets, voor de zoveelste keer een overtreding beging vond ook Braamhaar het welletjes. Hij mocht er na zijn tweede gele kaart af. Gejuich en 'Always look on the bright side of life' klonk hard door de kuip.

Tussendoor had Cabral nog de 2-2 op de wreef binnengeramd na weer een voorzet van de goed spelende Schaken. Een prachtige goal en een Vandenbussche die hem alleen maar het doel in kon slaan omdat het schot te hard was. Ik weet niet of Jans invaller Schmidt de opdracht had gegeven om uitblinker Schaken uit de wedstrijd te spelen, maar als dat wel zo was nam de jonge Fries zijn opdracht wel heel letterlijk. Na zijn invalbeurt in de 77e minuut kon hij in de 80e minuut alweer inrukken na een grove charge op onze boy van VVV.

Feyenoord tegen 9 man en ik en 41.000 anderen gingen er nog eens goed voor zitten staan. Nog tien minuten, volle bak erop dat moet lukken. Wat ze ook probeerden het lukte maar niet om door de muur van 8,9 spelers in de 16 heen te komen. Alle schoten gingen naast, over of werden gepakt of geblokt. Ook werden verkeerde keuzes gemaakt door o.a. Fer. Lichtpuntje was wel de spectaculaire invalbeurt van de zeventienjarige debutant Anass Achahbar. Bij elk balcontact zorgde hij voor gevaar en liet zien dat hij heel weinig ruimte nodig heeft om de bal werkelijk alle kanten op te draaien. Enig nadeel is dat hij wel erg klein is, maar zijn techniek, flair en lef voorspellen veel goeds!

Na afloop en 6,7 minuten blessuretijd, veroorzaakt door de schijtirritante Vandenbussche, Assaïdi en eigenlijk iedereen in zo'n foeilelijk rood-wit-blauw shirt, floot Braamhaar af en kreeg de jonge selectie een welverdiend applaus na een goede wedstrijd met strijd. Helaas lukte het niet om te winnen, maar het lag in ieder geval niet aan de inzet en 8 punten uit 4 wedstrijden is een prima start!


Feyenoord – sc Heerenveen 2-2

Scoreverloop:
26’ 0-1 Dost (strafschop)
33’ 1-1 Fer
47’ 1-2 Assaidi
56’ 2-2 Cabral

Scheidsrechter: Braamhaar

Geel: Cabral (Feyenoord), Breuer, Djuricic, Kums (sc Heerenveen)

Rood: Zomer (64’, 2x geel), Schmidt (80’)
Opstellingen:
Feyenoord: Mulder; Leerdam (’81 Achahbar), De Vrij, Vlaar, Ramsteijn (61’ Martins Indi); El Ahmadi, Clasie (67’ Mokotjo), Fer; Cabral, G. Fernandez en Schaken.
Sc Heerenveen: Vandenbussche; Janmaat, Breuer, Zomer, El-Akchaoui (77’ Schmidt); Kums, Djuricic, Elm; Assaidi (82’ Kruiswijk), Dost (90’ Sibon) en Narsingh.

K.L.O.T.E.W.E.E.R.

Poëzie van de bovenste plank.

En een wedstrijdmomentje!

Feyenoord - Roda JC

Omdat op deze dag de Premier League weer begon en de Bundesliga weer bezig was, dacht ik dat het een leuk idee was om de Feyenoordjongens uit te nodigen voor een middagje voetbal zo voor de eerste echte thuiswedstrijd. In combinatie met veel bier en zelfgemaakte kapsalon van ditmaal epische proporties moest dat goed komen! En goed kwam het!

Rick was er al vroeg bij voor de PPMDS en zo zaten wij al vroeg in de middag aan het bier met de welbekende tostitorens. Excelsior - Feyenoord werd nog eens bekeken en niet veel later kwam de rest ook binnen zetten.

Ik had lucht gekregen van de eckte eckte Duitse bierpul die m'n ouders hadden meegenomen uit Lübeck en die werd maar meteen goed gebruikt. Tot mijn grote vreugde bleken er net 2 flesjes van 30 cl in dat ding te passen, wat het biertempo alleen maar ten goede kwam.

Vrolijk geworden van alle jolijt en het oppeuzelen van de drie bakken niet te versmaden kapsalon stapten we voldaan op de fiets naar het station omdat niet meer in staat was om auto te rijden door of het niet hebben van een  rijbewijs of simpelweg teveel bier op te hebben om achter het stuur te mogen. Wel even een pitstopje Hoogvliet voor een refill natuurlijk.

Ruim op tijd in de trein zat ook de stemming daar er goed in. Natuurlijk gingen er weer een aantal Zoetermeerse Feyenoorders naar het mooiste stadion van Nederland en het was mooi om dat toch weer elke wedstrijd weer te zien. Niet veel later waren wij dan ook in Gouda om daar over te stappen naar Rotterdam en Diergaarde Blijdorp te passeren. Tot mijn grote verbazing deed C eens geen zeehond na, wat wel jammer was aangezien die jongen een (zee)hondimitatie in huis heeft die levensecht is.

Aangekomen op Rotterdam Bouwput stond de trein naar Rotterdam Prachtig Stadion al klaar. Ook daar weer heel verrassend veel Feyenoordshirtjes en sjaaltjes en veel supporters die er zin in hadden! Jammer genoeg duurt de treinrit van Bouwput naar Prachtig Stadion maar 9 minuten, zeker als er fanatiek liedjes worden gezongen en op van alles en nog wat getrommeld/geslagen word.

Maar goed, uitstappen en meteen de Kuip zien word je natuurlijk ook erg vrolijk van! Gelukkig is het nog even mooi als altijd en was de rij niet lang. Ik had ook nog een Lunatic News gekocht, maar waar die nu ligt?? In ieder geval zaten we niet lang daarna op onze vertrouwde stek en kon het grote genieten beginnen.

Want wat een wedstrijd legde Feyenoord op de mat zeg! Vanaf de eerste minuut volle bak erop en al snel werd duidelijk dat Cabral de man van de wedstrijd zou worden. Alles wat de watervlugge linksbuiten aanraakte veranderde in goud en de arme Jimmy Hempte werd er helemaal tureluurs van. Het was weer een tijdje geleden dat een Feyenoorder zijn tegenstander zo erg  alle hoeken van het veld liet zien. Al had die gekke Ryo daar ook wel een handje van natuurlijk.

Na een kwartier had Cabral de bal er al prachtig ingejast en vanaf toen was het nog meer genieten. Sinds Feyenoord - PSV had ik niet zo'n goede pot gezien van mijn club en gelukkig werd dat ook beloond met goals en een mooi resultaat (3-0). Mooi moment was ook de staande ovatie voor de teruggekeerde Dani Fernandez en het bedankje van het Legioen na afloop. Een warm welkom dat eigenlijk alleen in de Kuip mogelijk is. Dani Fernandez was er dan ook zichtbaar van onder de indruk!

Na afloop ging het Legioen met een heel goed gevoel naar huis en kon de verjaardagsparty van ex-seizoenkaarthouder PPPP even opgeleukt worden. Ook daar ging het bier hard en toen ik een lekker Yeti-biertje had geproefd besloot ik dat de bank van mijn vriend Rode Yeti a.k.a. PPPP wel erg lekker lag. Voldaan lag ik daar dan ook totdat PPPP het niet meer grappig vond. Ik moest naar mijn eigen bed en na wat moeite was dat uiteindelijk ook gelukt! Al met al een fantastische avond op culinair, sportief, voetballend en biertechnisch gebied! Snel weer doen is dan ook mijn devies!

Feyenoord – Roda JC Kerkrade 3-0
Scoreverloop: 12’ 1-0 Cabral
48’ 2-0 Fer
54’ 3-0 Cabral

Scheidsrechter: Kuipers

Geel: Hempte (Roda JC)

Opstellingen:
Feyenoord: Mulder; Leerdam, De Vrij, Vlaar, Ramsteijn; El Ahmadi (72’ D. Fernández), Clasie (83’ Van Haaren), Fer; Cabral, G. Fernandez (58’ Schaken) en Cissé.
Roda JC Kerkrade: Tyton; Monteyne, Wielaert, Vukovic, Hempte; Delorge (70’ Donald), Fledderus, De Beule (65’ Pluim), Sutchuin Djoum (40’ Malki); Junker en Ramzi.

Ereronde!

We mogen weer!

Dit FeyeNoord-Korea doek mocht tot mijn verbazing blijven hangen! Wel terecht doek en mooi dat hij meegesmokkeld door de controle kwam.

Vak S by night.

Je staat er voor met je hoofd!

Een niet echt heel indrukwekkend uitvak, wel mooi voorhoofd van Yuri!

Wedstrijdmomentje

Volle bak.

Even bijkomen van het goede spel in de rust.

Nogmaals een volle Gerard Meijer Tribune.

En de rest van het stadion nog maar een keer.

Toen stond het 2-0 en zou het nog 3-0 worden.

ADO - Vitesse

Dit zou een pikant wedstrijdje worden, daar waren alle voetbalkenners het over eens. Van den Brom, terug op het oude nest, na een achterbakse judasstreek zou een heet middagje krijgen met zijn gecombineerde junioren/buitenlanders elftalletje. ADO met het fanatieke publiek erachter volle bak tegen het arme Vitesse. Het arme Vitesse dat tot voor kort nog maar 2 echte middenvelders onder contract had. Helaas ging het heel anders...

Vol goede moed kwamen Pablo en Guus me nog ophalen voor deze pot. Na de noodzakelijke bier - en pizza boodschappen vertrokken we naar station Voorweg, waar de Randstadrail ons mee zou nemen naar halte Forepark waar het Kyocerastadion zich bevind. Nee de naamgeving kan allemaal een stuk romantischer, maarja commerciële belangen he. In de volle tram nog twee jongetjes met Barcelona shirts en ADO-sjaals gespot. Hebben de ADO supporters na banden met Juventus, Club Brugge, Swansea en Legia Warschau nou ook al banden met de Catalaanse topclub???

Tijdens de troosteloze wandeling tussen horecagroothandels, tankstations, autodealers en verdwaalde restaurants doemde de lelijke grijze bak al snel op. Wat blijft het toch jammer dat het van binnen, voor een modern stadion, er heel aardig uit ziet maar van buiten echt zo lelijk dat de honden er geen brood van lusten. Alles steriel en grijs, 0 ADO-logo's, groen en of geel of iets dergelijks, helemaal niks. Nee echt heel jammer, zeker voor de volksclub die ADO is.

Het enige wat wel aardig is aan de stadion en omgeving is, naast de kraampjes van Henk Patat, het standbeeld van Aad Mansveld en het gouden ADO - elftal eromheen, eervol vermeld op mooie stoeptegels. ADO is dus wel trots op haar historie, maar je moet wel even zoeken. Vanaf de Randstadrail kant moet je een flink stukje om het stadion heen lopen. Voor de rest blijft het jammer dat je geen rondje om het stadion heen kunt lopen, doordat het uitvak en de hoofdtribune omheind zijn met stalen hekken. Gezien de voorgeschiedenis met de supporters misschien wel begrijpelijk, maar het blijft jammer.

Na het genieten van de omgeving werd het tijd om naar binnen te gaan. Nog altijd die gare poortjes met allerlei cameraatjes die allerlei dingen van je registreren. Volgens mij alles wat god verboden heeft maargoed. Happy Crowd Control heeft een luchtje vind ik. Ook als je binnen bent kan de stadionspeaker het niet nalaten om na zowat elke seizoen 'support our team' te zeggen. Ze zijn er erg op dat de Hagenezen zich gedragen.

De nieuwe hoofdsponsor werd vol trots gepresenteerd op de middenstip en de ADO cheerleader mochten ook nog hun dansje doen. Gelukkig liepen niet lang daarna de spelers het veld op en kon er eindelijk gevoetbald worden. Waar ik verwachtte dat ADO volle bak erop zou gaan, Vitesse met de rug tegen de muur zou zetten en er een leuke score neergezet zou worden gebeurde dit alles niet. Sterker nog, ADO liet vrij weinig zien en Vitesse voetbalde heel aardig mee.

Ook met de hete ontvangst van Johnnie Judas viel het me erg mee. Behalve een spanddoek en de spreekkoren 'Johnnie NSB' en 'Wie niet springt die is een John' waren er nauwelijks protesten. Jammer ik had het wel leuk gevonden als er echt bijtende en fanatieke spreekkoren waren, maar waarschijnlijk was het respect voor de succestrainer nog wel iets te groot.

Toen al vroeg in de wedstrijd Room eraf moest met een blessure en de grabbelende Meerits (éénvoudig Ests international!!!) erin kwam had ik er alsnog goede hoop in. De beste jongen liet zowat elke bal die die op doel kreeg los, waardoor er zat kansen op rebounds waren. Echter zonder Bulykin is de aanval van ADO een aanval zonder tanden. Immers doet keihard z'n best, maar is gewoon geen spits (luisteren jullie mee in het Maasgebouw) en Vicento al helemaal niet.

Die mogelijkheden werden dus niet benut en ADO probeerde gewoon hetzelfde spelletje als vorig seizoen te spelen. Alle ballen z.s.m. naar voren jassen naar Bulykin, aansluiten en aanvallen. Helaas gaat dat een beetje moeilijk als de beresterke Russische reus er niet meer is en de ranke Vicento die rol in moet vullen. Dus dat was niks, en Vitesse is niks. Het duel was dus redelijk saai en de enige momenten van opwinding waren als Chanturia de nieuwe rechtsbuiten van Vitesse weer eens een leuke actie had. Jammer dat ie na elk duwtje, overtreding ging liggen huilen op de grond en kaartjes probeerde te vragen. Naar mannetje dus maar leuke voetballer.

Nee het viel allemaal een beetje tegen. Het enige chille was het plekje in de zon. Qua voetbal was er weinig aan en de stormloop in de rust op bier en vette snacks gaf ook weinig hoop. Na enkele minuten in de rij hebben gestaan bij de vreetbalie en worstenkraam en geen meter opgeschoten te zijn gaf ik het maar op. Snel terug naar onze plekken in de zon!

ADO Den Haag-Vitesse 0-0 (0-0)
Scheidsrechter: Blom

Gele kaarten: Radosavljevic (ADO Den Haag), Chanturia (Vitesse)

Toeschouwers: 11.792

ADO Den Haag: Coutinho; Leeuwin, Kum, Supusepa, Luksik; Immers, Radosavljevic, Toornstra; Verhoek, Vicento (69. Mulders), Chery (56. Höcher)
Vitesse: Room (21. Meerits); Van der Struijk, Kashia, Drost, Yasuda; Van Ginkel, Pröpper, Hofs; Chanturia, Bony, Jenner

Het kaartje. Wel duur, 27.50 voor een wedstrijdje tegen Vitesse. Misschien zat het daardoor niet helemaal vol?

Ik heb wel eens wat mooiere stadions in de verte gezien.

Kijk daar een stukje geel! Oh en ook nog wat groen!

Wat is daar links nou voor iets groengeels?

Ah de fanshop, nou dat kan er nog wel net vanaf hoor! Van de architect?

Aad Mansveld, voor altijd een held in Den Haag.

Onder de tribunes, best leuk gedaan.

Storky de debiel van Den Haag.

Het stampvolle uitvak.

Zo zaten we.

Hier de stampvolle hoofdtribune. Volgens mij zit iedereen nog aan de bitterballen. Voor zover ik weet wel de enige bobotribune met spandoeken!

Mooie vlag

De lekkere wijven van Den Haag!

Spelers stellen zich voor, nu is het wel jammer van die vlag.

Keeper Room geblesseerd.

In Den Haag zijn ze trots op hun banden met al die clubs. Gelezen op Lunatic News: Who the fuck do you support!

The England Trip: Dag 3

DAG 3 

Vroeg in de ochtend werden we niet wakker door de fluitende vogeltjes of door de geur van versgebakken broodjes en koffie maar door het geluid van een irritante kutwekker. Die hadden we natuurlijk niet voor niets gezet, aangezien we nog maar tot 1 uur in Londen hadden en we nog een bezoekje aan misschien wel het mooiste stadion van Londen open hadden staan. Slaperig strompelde ik naar de douche en niet veel later zaten Rick en ik achter een crappy ontbijt. Slappe niet afgebakken pistoletjes met de keuze tussen jam of smaakloze kaas. Omdat er toch wat naar binnen gestouwd moest worden koos ik voor een broodje en een croissantje kaas. Beiden geen succes maar de jus de orange maakte wat goed.

Na het ontbijt liepen we naar de receptie om te vragen waar Craven Cottage lag en we werden gestuurd naar Parsons Green. Eenmaal daar aangekomen geen bordjes, lichtmasten en we voelden nattigheid. Dat bleek te kloppen want de plaatselijke paki met zn krantenkraampje wist ons te vertellen dat we hier niet moesten zijn, maar bij het volgende station Putney Bridge. Wij vol goede moed daar naar toe en toen we naar beneden liepen kwamen we warempel bordjes tegen met Fulham Football Club. Iets zei ons dat het goed was.

Toch waren de bordjes niet heel duidelijk, want we werden van hot naar her gestuurd. Eerst langs de Theems en weer terug toen door een park en na een kleine twintig minuten spotte Rick lichtmasten. Ik volgde enkele seconden later en we hadden het gevonden. Achter een rugbyveld en direct naast de grootste rivier van Engeland lag het beroemde Craven Cottage. In een mooie rustige omgeving, waar de mensen hun hond uitlieten en er geen bierblikken en kots in de voortuintjes lagen. Toen we de hoek om liepen sloeg mijn hart in ieder geval op hol. Dit was waarom ik hier naar toe was gekomen!

Wat een prachtig stadion. Mooie bakstenen muur, stijlvolle details, piepkleine turnstiles (ingangen) en natuurlijk de Cottage waar het stadion naar is vernoemd. Het nadeel was dat alles goed dicht zat met stevige hekken, waardoor een goed zicht van de binnenkant onmogelijk was. Daarnaast was het jammer dat het naast de Theems ligt waardoor je dus geen rondje om het stadion heen kunt lopen. Maar het stadion was veel te mooi om het daardoor te laten verpesten en dit was mijn stadionhoogtepunt van de trip. Na in de fanshop nog even een mooie Fulham sjaal gescoord te hebben gingen we terug naar het hotel.

We hadden nog een paar uurtjes en we zaten direct naast Stamford Bridge en echte voetballiefhebbers dat we zijn besloten we nog een ronde te doen. De Chelsea superduperubermegaextremefanshopmegastore was nu wel open en we gingen naar binnen. Eén belachelijk grote winkel met moeilijk veel Chelsea spullen. Natuurlijk de welbekende shirts en sjaaltjes, maar ook mokken, sleutelhangers, sloffen, spaarpotten, muismatten, posters etc etc etc. Er liepen ook 7,8 man personeel rond, nee op een pond meer of minder word hier niet neergekeken. Ik schoot m'n camera weer vol en zag later pas dat je geen foto's mocht maken. Maar de Chelsea-kleerkast zei niks, bromde ook niks dus het was goed. Wat mij ook verbaasde is dat er zeker 20/25 kassa's aanwezig waren, het zal dus wel heel druk moeten zijn hier op wedstrijddagen. Ongelooflijk.

Van het kleine sympathieke Fulhamwinkeltje met 2 man personeel naar de Chelsea Megastore. Het is een overgang maar het heeft beiden wel iets. Het is mooi dat je zowat alles kunt kopen van je club wat je wilt en dat die zaken elke dag open zijn. Na het shoppen en het hoogtepunt van de reis zat het er weer op. We gingen naar Kings Cross waar de trein ons mee zou nemen naar East Midlands Parkway om daar de bus weer te nemen naar Hull.

Op het station zelf sla je je toch af en toe voor je hoofd hoe oerstom sommige toeristen zijn. In de rij voor de informatiebalie hebben we serieus enkele minuten achter een Italiaans echtpaar gestaan dat maar niet wilde snappen dat Westminster een station heeft dat Westminster heet en dat je daarvoor de blauwe lijn moest nemen en dat het Londense metrostation met kleurtjes werkte. Echt mijn broek zakte er vanaf.

Daarna ging de reis snel. Een vrouw ging nog heel classic op d'r bek in de treiin en voor we het wisten waren we weer in Hull. Bij de Tesco daar nog een bierproeverij uitgezocht. Newcastle Brown Ale, bananen en honingbier voor op de boot. Uit vooronderzoek bleek dat de taxi's in Hull zeer goedkoop waren, dat bleek te kloppen want voor 7.70 pond werden we naar de terminal gebracht. Goedkoper dan de bustransfer. In onze hut gingen we al snel aan de zuip. Het honingbier was echt ranzig, het smaakte naar 3 weken oude koude thee. Het bananenbier ging nog wel, maar had wel een heel kunstmatig bananensmaakje. Ook geen denderend succes. Het Newcastle Brown Ale smaakte daarentegen erg lekker en was zodoende dan ook snel op.

We begaven ons maar weer naar het balkon om te genieten wat het entertainment vandaag weer te bieden had. Het bleek een Schot die heel bevlogen z'n riedeltje afliep en op het eind van de avond de zang van de steengoede coverband overnam en de lachers en het applaus op zijn hand krijg. Iemand die er wel zin in had, een stuk beter dan op de heenreis in ieder geval. Tussen de Feyenoordsupporters die hier en daar aanwezig waren werd het een heel leuk avondje en belandden we weer vrij laat in het bedje. De trip was over 's ochtend zat C al druk te whatsappen of we nog naar de open dag gingen. Daarover later meer!

Oud logo Chelsea

The cafe at the Cottage, waarschijnlijk niet de Fulham PMDS zuippub

Moeilijk veel shirts en zo liep het nog wel enkele meters door.

De Cottage waarnaar het stadion is vernoemd!

Hier krijg ik toch wel een beetje een harde plasser van! Zie ook de zeer krappe turnstiles.

Hier kon je je Fulham memorabilia kopen.

Nogmaals de Cottage! Met programma voorop.

Opvallend dat David Luiz zich na slechts een halfjaartje al bij de hero's heeft gevoegd. Ik wist dat ie populair was, maar zo populair?

De ingang van de Cottage, geschoten met mobiel door het hek heen. Prachtig en groen tapijt.

John Norman "Johnny" Haynes; 18 jaar gespeeld en nog steeds Fulham recordhouder met 658 wedstrijden (158 goals). Tevens 56 caps (18 goals) voor Engeland, waarvan 22 als aanvoerder. Ook toen Fulham in de tweede divisie speelde bleef hij aanvoerder!

Voorbedrukte shirts in allerlei soorten en maten

Nog maar een oud logo van Chelsea.

The England Trip: Dag 1 en 2

DAG 1

Doordat we in eerste instantie 50% van onze boottickets terug konden krijgen en in tweede instantie helemaal niks, en natuurlijk omdat voetbal in Engeland natuurlijk awesome is, gingen Rick en ik toch maar. Na eerst de opties in Hull en omgeving bekeken te hebben, vrijwel niks, besloten we de grenzen te verleggen. Eerst kijken hoeveel een trein naar Manchester of Liverpool kostte. We schrokken ons de pleuris, ze begonnen vanaf 74 pond ongeveer. Let wel enkele reis voor 1 persoon.

Die optie viel dus al snel af, en na goede ervaring met Megabus in Schotland besloot ik daar even op te kijken. Voor een spotprijsje (18 pond pp retour) konden we in 4 uur naar Londen (14/15 profclubs, het voetbalmekka ter wereld. Als je kijkt naar hoeveelheid voetbalclubs dan natuurlijk, andere steden kunnen een vettere voetbalstad zijn, geheel persoonlijk natuurlijk. Maargoed London it was en gekeken werd of er nog een wedstrijdje werd gespeeld. Dinsdag die 26e juli. Jazeker werden er wedstrijden gespeeld. De keuze ging tussen Dagenham & Redbridge - West Ham United en Crystal Palace - Norwich City.

De eerste leek ons het leukst, maar na even googlen bleek dat Dagenham een fusieclub uit 1992 is (een fusie tussen Dagenham en jawel Redbridge) met een stadionnetje van 6000 man. Niet echt een go dus, alhoewel West Ham 900 man mee zou nemen. En de bijnamen van de clubs: de Daggers tegen de Hammers, veel Engelser kun je het niet hebben. Maar toch Crystal Palace klinkt ook vet, tegen een nieuwbakken Premier League ploeg en wel in een groot mooi stadion. Dus Crystal Palace zou het worden.

We wisten van te voren dat het krap zou worden. Dat bleek het ook te zijn. Na ons eerst doodgelachen te hebben op de P&O ferry, om 'international magician' David J. Marks en de andere slechte coverband arriveerden wij 's morgens vroeg in de Hull terminal. Diezelfde David J. Marks werd trouwens nog door barman Bennie Boogaerd nog uitgemaakt voor kinderlokker, iets wat ik opzich wel kon begrijpen. Rick trouwens ook. De thaise/chinese/japanse/taiwanese collega barman van Bennie begreep het niet. Toch bleef de vraag hangen voor hoeveel geld David het Criminal Records Bureau had afgekocht want dit logo prijkte op z'n site.

DAG 2
 
Ik had gekeken op google maps dat het 2, 2.5 km lopen was van de Hull Terminal naar het centrum. Dat bleek vies tegen te vallen. We waren bijna 3 uur onderweg, maar wel veel gezien. Veel paupergebouwen, bedrijfsterreinen, autodealers, dichte pubs etc. Het centrum was gelukkig wel mooi en we hadden nog wat uurtjes over. Na een voedzame brunch in de subway hadden we het trein/busstation vrij snel gevonden. We kochten wat krantjes, dronken een Birra Moretti in een nabijgelegen bar en namen de bus.

De reistijd bleek accuraat geschat want we kwamen 17.15 aan op Kingston Cross. De zoektocht naar het hotel kon beginnen en dat bleek moeilijker dan gedacht. We gingen nog kijken bij het Ashlee House. Het eerdere pauperkutkankertyfuspleurischolera hostel van onze schoolreis. Met ranzige bedden, koude douches, smerig ontbijt en wc's die niet doorspoelden. Het zag er totaal anders uit, heette nu het Backpackers Hostel en bood een 18 persoons dorm aan voor 18 pond. Dat werd ons iets te gek.

Na nog een klein halfuurtje rond gedwaald te hebben, besloten we maar een toeristentoko binnen te stappen. Hier hadden we snel beet. Een 2-persoonskamer voor 75 pond op letterlijk een steenworp afstand van Stamford Bridge. Wat wil de voetbaltoerist nog meer? Wel moesten we daar voor half 8 zijn en was de aftrap bij Crystal Palace ook om half 8. Vlotjes vertrokken we dus naar het L.A. Reserve Hotel.

We waren rond kwart voor 7 op metrostation Fulham Broadway geprepareerd om naar het Selhurst Park te gaan. Daar keken we op de kaart en zagen we dat het een mission impossible was. Nog flink wat haltes, overstappen op de British Railways (NS van Engeland), kaarten halen voor de wedstrijd zelf. Helaas was het toch te krap geworden en besloten we onze tijd niet de verdoen aan deze missie. We gingen terug naar Stamford Bridge (1 minuut lopen), vergaapten ons daar aan dat toch wel oerlelijke bouwwerk. Van binnen schijnt het prachtig te zijn, maargoed geen wedstrijd en een rondleiding van 18 pond werd ons iets te gek. Toch de nodige foto's gemaakt en genoten van de vele foto's van oude en nieuwe helden.

Behalve het historische gedeelte had het poenerige, chique toch de overhand. Het is namelijk een totaal verbouwd stadion met hotels, restaurants, cafe's waar je overal de hoofdprijs betaald. Het is iets heel anders, maar niet echt voetbalachtig. En al helemaal niet zoals we het graag zien. Toch moet je het eens gezien hebben en waren we blij dat we dat gedaan hadden.

Onze magen waren al een aantal uren behoorlijk leeg en die moesten snel gevuld worden. Op Leicester Square had je een Pizza Hut, dat herinnerde ik me nog van mijn eerdere bezoek. Daarheen, onze pizza niet opgekregen, liepen we opeens tegen een belachelijke zaak aan. Een heuse toeristische kutwinkel wat geen fuck te maken heeft met het oorspronkelijke Leicester Square: M&M's World. Als echte toeristen wel naar binnen geweest natuurlijk en ook weer de camera volgeschoten.

Maar voor idiote klotewinkels waren we niet naar Londen gekomen. We kwamen voor het voetbal en de stadions. Daarom namen we de Underground naar Arsenal met het gelijknamige station Arsenal. Ook daar lag het stadion heel dichtbij. Zoals iedereen wel weet, staat daar ook een nieuwe betonnen bak en geen mooi oud Engels stadion meer. Het was iets minder lelijk dan Stamford Bridge, wel een stuk minder historie rondom het stadion. Wel een mooie anekdote over een meneer Airey over Henry, zie onder bij de foto's. En natuurlijk een prachtig eerbetoon aan Highbury. Doordat het al donker was en ik het met de standaard camera op mn HTC Desire moet doen is dat niet een hele duidelijke foto geworden. De close up met 4 Nederlands (jeugd) internationals is echter wel goed gelukt!

Voldaan dronken wij nog een Fosters in Covent Garden waar al om kwart voor 11 de tap dichtging. Snel door dus naar ons hotel waar nog een bar tot 12 uur open was. Mijn angst dat in Londen ook alles vroeg dichtging bleek gegrond. We waren ook wel moe van de vele uren onderweg en na nog een biertje daar doken we ons heerlijk zachte hotelbed in met nog een bezoek aan Craven Cottage voor de boeg!

Enige tribune die we zagen :(

Good old Gianfranco

De oude en de nieuwe (alhoewel..)

Zuipen op de boot met illegaal meegebracht bier

Kaartjesverkoop; helaas om 9 uur 's avonds dicht.

Bergkamp

Italiaans bier

The Pride Of Rotterdam of Hull

Campione

Programma Chelsea

Chique klotetent

Crystal Palace en Feyenoord shirt

East Stand van Stamford Bridge

Emirates Stadion

De enige 'ye olde' pub die we tegenkwamen :(.

Jimmy Floid Haisselbaink mocht er ook bij.

Geniale anekdote

Mooi eerbetoon aan Highbury

Salomon Kalou gaf het tripje nog meer Feyenoordgevoel

Kingston Cross met Olympische ringen voor 2012

De M&M's doen de Beatles na.

M&M science

Kutwinkel

Ja echt

Maar wel lachen.

Kijk moeilijk veel M&M's

Peter Osgood, een van de iconen van Chelsea

Hier kon je een rondleiding krijgen voor een vriendenprijsje.

Ook de receptie moest er natuurlijk proper uit zien.

Spot de 4 Nederlandse (jeugd)internationals

Hier moest je 21 eeh 65+ voor zijn.

Stamford Bridge in volle glorie

Stamford Bridge vanaf onze hotelkamer. Gruwelijke shit. No joke.

Terry!

Hier zitten de uitsupporters

Topscorer Chelsea.

De nieuwe clubiconen en topscorer Torres